8. De dag dat alles verkeerd ging
Door: Anke en Yvonne
Blijf op de hoogte en volg Anke & Yvonne
08 November 2016 | Zuid-Afrika, Durban
De titel van dit verhaal heet.... De dag alles fout ging....
Ik had al een paar dagen last van - wat ik dacht - twee insectenbeten op mijn linkerscheenbeen en enkel. Nu reageer ik altijd wel wat allergisch op zulke beten en zeker in het buitenland, maar dit begon wat grotere proporties aan te nemen dus vroeg ik Andre of we even langs een apotheek konden gaan voordat we naar het vliegveld reden. Zoals het een goede reisgids betaamt en zoals het een goede vriendin betaamt, gingen we met z'n drieën richting Johannes Potgieters, de lokale apotheker die zich ontpopte tot arts. Ik werd meegenomen naar een behandelkamertje en werd grondig onderzocht. Er werden diverse diagnoses op mij afgevuurd waar ik niet vrolijk van werd. Ik zal jullie de details verder besparen. In een papieren zak met medicijnen in de hand en een elastieke (!!!!) kous om mijn been spoedden wij ons naar het hotel terug alwaar onze medereizigers stonden te wachten en zich liefdevol om mij bekommerde. Wat hebben we toch geboft met deze fijne mensen in de groep!! Er zit ook een gepensioneerde huisarts bij die mij al gauw geruststelde dat de soep niet zo heet gegeten werden etc.
De koffers werden ingeladen en de reis werd vervolgd met een huurbusje richting Durban waar wij om 14.35 zouden vliegen naar Port Elizabeth. Bij het inchecken bleek bij de balie waar wij stonden de printer stuk was. Iedereen stond weer te wachten op ons terwijl de baliemedewerkster op haar elfendertigst een nieuw rolletje ging halen, hier en daar een praatje maakte en vervolgens de rol niet geplaatst kreeg. Pfffff, eindelijk lukte het en onze vrolijke koffers verdwenen met labels naar een onbekende bestemming....
Het kleine vliegtuig was helemaal volgepakt met mensen en koffers. Plotseling werd er verzocht of er iemand uit wilde stappen want we waren te zwaar geladen. Er werd weer een gratis ticket in het vooruitzicht gesteld dus al gauw meldde zich een ietwat zwaar heerschap zich aan. Met een half uur vertraging konden we dan vertrekken. Na ruim een uur gevlogen te hebben bleef het vliegtuig rondjes vliegen boven de zee. Vanuit de cockpit bleef het ijzingwekkend stil en de passagiers begonnen na een tijdje toch wat bezorgd om zich heen te kijken. Eindelijk vertelde oom piloot dat hij teveel brandstof bij zich had en daarom nog wat aan het rondvliegen was.... Na een half uur besloot hij dan toch te landen. Het wachten was daarna op de koffers die ...... Niet kwamen. Van onze groep kwamen 6 koffers van de 14. De rest was niet meegekomen en zou, hopelijk morgenmiddag nageleverd worden. De koffers zouden van Durban naar Johannesburg en vervolgens naar Port Elizabeth worden gevlogen. Een zeer onbegrijpelijk niet te bevatten verhaal, maar wij zitten er mee. Alles zit in die koffers, dus we hebben geen medicatie, geen onderbroeken helemaal niksenie behalve wat we aanhebben.
In Port Elizabeth zijn we even gestopt om wat tandenborstels, tandpasta, inlegkruisjes en make-up verwijderdoekjes aan te schaffen. We kwamen ook nog een soort Zeeman tegen en we scoorden daar nog wat onderbroeken en shirtjes. Onze vriend Peter die al in de kassarij stond vond het niet erg om al onze aankopen toegeworpen te krijgen om af te rekenen, want we moesten voor het donker op onze bestemming zijn en we hadden natuurlijk veel tijd verloren....
De rit naar onze bestemming was adembenemend mooi en ligt hoog op een berg. De kamers/huisjes zijn ontzettend ruim en kunnen wel 10 koffers herbergen. Eindelijk zouden we ruimte hebben om onze koffers uitgebreid uit te stallen, hebben we geen koffers... Zoals ik al aan het begin vertelde..... De dag waarop alles verkeerd ging...
We hebben niettemin heerlijk gegeten van een zeer uitgebreid budget, nog een slaapmutsje gedronken en vanochtend weer fris en fruit wakker geworden. Het is hier koud maar gelukkig hadden we wel onze jasjes meegenomen. Nu gaan we de buurvrouw stalken om mascara en zo....
Wordt vast weer vervolgd.....
Ik had al een paar dagen last van - wat ik dacht - twee insectenbeten op mijn linkerscheenbeen en enkel. Nu reageer ik altijd wel wat allergisch op zulke beten en zeker in het buitenland, maar dit begon wat grotere proporties aan te nemen dus vroeg ik Andre of we even langs een apotheek konden gaan voordat we naar het vliegveld reden. Zoals het een goede reisgids betaamt en zoals het een goede vriendin betaamt, gingen we met z'n drieën richting Johannes Potgieters, de lokale apotheker die zich ontpopte tot arts. Ik werd meegenomen naar een behandelkamertje en werd grondig onderzocht. Er werden diverse diagnoses op mij afgevuurd waar ik niet vrolijk van werd. Ik zal jullie de details verder besparen. In een papieren zak met medicijnen in de hand en een elastieke (!!!!) kous om mijn been spoedden wij ons naar het hotel terug alwaar onze medereizigers stonden te wachten en zich liefdevol om mij bekommerde. Wat hebben we toch geboft met deze fijne mensen in de groep!! Er zit ook een gepensioneerde huisarts bij die mij al gauw geruststelde dat de soep niet zo heet gegeten werden etc.
De koffers werden ingeladen en de reis werd vervolgd met een huurbusje richting Durban waar wij om 14.35 zouden vliegen naar Port Elizabeth. Bij het inchecken bleek bij de balie waar wij stonden de printer stuk was. Iedereen stond weer te wachten op ons terwijl de baliemedewerkster op haar elfendertigst een nieuw rolletje ging halen, hier en daar een praatje maakte en vervolgens de rol niet geplaatst kreeg. Pfffff, eindelijk lukte het en onze vrolijke koffers verdwenen met labels naar een onbekende bestemming....
Het kleine vliegtuig was helemaal volgepakt met mensen en koffers. Plotseling werd er verzocht of er iemand uit wilde stappen want we waren te zwaar geladen. Er werd weer een gratis ticket in het vooruitzicht gesteld dus al gauw meldde zich een ietwat zwaar heerschap zich aan. Met een half uur vertraging konden we dan vertrekken. Na ruim een uur gevlogen te hebben bleef het vliegtuig rondjes vliegen boven de zee. Vanuit de cockpit bleef het ijzingwekkend stil en de passagiers begonnen na een tijdje toch wat bezorgd om zich heen te kijken. Eindelijk vertelde oom piloot dat hij teveel brandstof bij zich had en daarom nog wat aan het rondvliegen was.... Na een half uur besloot hij dan toch te landen. Het wachten was daarna op de koffers die ...... Niet kwamen. Van onze groep kwamen 6 koffers van de 14. De rest was niet meegekomen en zou, hopelijk morgenmiddag nageleverd worden. De koffers zouden van Durban naar Johannesburg en vervolgens naar Port Elizabeth worden gevlogen. Een zeer onbegrijpelijk niet te bevatten verhaal, maar wij zitten er mee. Alles zit in die koffers, dus we hebben geen medicatie, geen onderbroeken helemaal niksenie behalve wat we aanhebben.
In Port Elizabeth zijn we even gestopt om wat tandenborstels, tandpasta, inlegkruisjes en make-up verwijderdoekjes aan te schaffen. We kwamen ook nog een soort Zeeman tegen en we scoorden daar nog wat onderbroeken en shirtjes. Onze vriend Peter die al in de kassarij stond vond het niet erg om al onze aankopen toegeworpen te krijgen om af te rekenen, want we moesten voor het donker op onze bestemming zijn en we hadden natuurlijk veel tijd verloren....
De rit naar onze bestemming was adembenemend mooi en ligt hoog op een berg. De kamers/huisjes zijn ontzettend ruim en kunnen wel 10 koffers herbergen. Eindelijk zouden we ruimte hebben om onze koffers uitgebreid uit te stallen, hebben we geen koffers... Zoals ik al aan het begin vertelde..... De dag waarop alles verkeerd ging...
We hebben niettemin heerlijk gegeten van een zeer uitgebreid budget, nog een slaapmutsje gedronken en vanochtend weer fris en fruit wakker geworden. Het is hier koud maar gelukkig hadden we wel onze jasjes meegenomen. Nu gaan we de buurvrouw stalken om mascara en zo....
Wordt vast weer vervolgd.....
-
08 November 2016 - 08:05
Irma:
Ohohoh. "Oom piloot" -
08 November 2016 - 09:05
Annerie:
mooie staaltjes van Afrikaanse "take it easy" mentaliteit......
Hang in there girls!!!!!!!
groetjes Paul en Annerie -
08 November 2016 - 11:52
Gerda&Henk:
Lieve Meisjes,
Wat een belevenissen , die wij via jullie verhalen mogen volgen.
Alsof we erook een beetje bij zijn.
Anke we hopen dat je weinig last hebt van die rottige insektenbeten en dat jullie genieten van deze bijzondere reis.
-
08 November 2016 - 12:56
Marie-louise:
Nou,da's pas een avontuur.Dingen die je niet verwacht. maarrrr goede zorg dicht bij huis. En weereen prachtverhaal Anke. Scrijf een boek,doe er iets mee. maar nu geniet van vakantie en vrijheid en leuke mensen om je heen.He Yvonne?!! kus ML -
08 November 2016 - 13:34
Mariëlle :
Hoi Anke en Yvonne,
Wat een prachtverhaal!! Jaja het zal ook ns n keer lekker relax gaan maar ja jullie zijn op en top aan t genieten. Dat is t belangrijkste. En Anke hopelijk heb je niet te veel last. Ti's allemaal erg leuk om te lezen. Ik kijk weer uit naar t volgende. Hier alles prima!!
Liefs van ons allemaal. -
08 November 2016 - 15:13
Jolanda Van Grootveld:
Hoi vakantiegangers.
Wat heerlijk om jullie reis te lezen. Het is een prachtig verhaal.
Soms zit ik gewoon te lachen. Vooral genieten daar samen van
jullie avontuur. Ik kijk uit naar het volgende verslag.
xxx -
08 November 2016 - 21:23
Hanneke:
Heerlijk om te lezen weer, ondanks dat het de dag was waarop alles verkeerd ging. Gelukkig dat jullie zulke positieve meisjes zijn!! Ben benieuwd naar het vervolg.
Blijf genieten Anke en Yvonne Liefs.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
